Portret Josefy Manueli Téllez-Girón, markizy de Marguini
| |
| Autor | |
|---|---|
| Data powstania |
1798 lub 1800 |
| Medium |
olej na płótnie |
| Wymiary |
188 × 114 cm |
| Miejsce przechowywania | |
| Lokalizacja | |
Portret Josefy Manueli Téllez-Girón, markizy de Marguini (hiszp. Josefa Manuela Téllez-Girón y Alfonso Pimentel, Marquesa de Marguini lub Josefa Manuela Téllez-Girón, futura marquesa de Camarasa) – obraz olejny z ok. 1800 roku namalowany przez Agustína Esteve. Portret przedstawia nastoletnią hiszpańską arystokratkę Josefę Manuelę Téllez-Girón y Alfonso Pimentel i znajduje się w prywatnej kolekcji książąt de Medinaceli w Sewilli[1].
Josefa Manuela Téllez-Girón y Pimentel
[edytuj | edytuj kod]Josefa Manuela Téllez-Girón y Alfonso-Pimentel, markiza de Marguini (1783–1817) była hiszpańską arystokratką, najstarszą córką IX książąt Osuny. W 1800 poślubiła Joaquína Maríę Gayoso de los Cobos Sarmiento de Mendoza, XI markiza de Camarasa i hrabiego de Ribadavia, z którym miała pięć córek. Podobnie jak jej matka, nie była uważana za urodziwą. Miała dużą głowę nieproporcjonalną do rachitycznej sylwetki, w twarzy wyróżniała się długa broda[2].
Okoliczności powstania
[edytuj | edytuj kod]W ostatniej ćwierci XVIII wieku Esteve był jednym z najbardziej wziętych malarzy portrecistów wśród dworskiej arystokracji, popularnością ustępował jedynie Goi. Wśród jego mecenasów szczególną rolę odegrali należący do czołowych przedstawicieli hiszpańskiego oświecenia książę i księżna Osuny – Pedro i María Josefa Pimentel y Téllez-Girón, rodzice sportretowanej Josefy Manueli[3]. Jej podobizna należy do grupy czterech portretów dzieci książąt, których namalowanie zlecili Esteve. Portret Josefy Manueli jest pendantem portretu jej młodszej siostry Joaquiny[4].
Zachowało się kilka jej podobizn. Na rodzinnym portrecie Książę i księżna Osuny z dziećmi Goi, pięcioletnia Josefa Manuela trzyma ojca za rękę. Agustín Esteve namalował także miniaturę, na której markiza gra na fortepianie[2].
Opis obrazu
[edytuj | edytuj kod]Josefa Manuela została przedstawiona en pied, przy stole do gry w tryktraka. Ma na sobie długą, białą suknię, spod której wystaje szpiczasty bucik. Za tło pomieszczenia służy wielka zasłona w odcieniach szarości. Data powstania obrazu nie jest znana, możliwe, że jest to rok 1800, w którym markiza wyszła za mąż[1]. Prado podaje rok 1798, ten sam, w którym Esteve namalował jej siostrę Joaquinę[5].
Proweniencja
[edytuj | edytuj kod]Obraz należał do książąt Osuny, a następnie do samej portretowanej. Mąż Josefy Manueli markiz de Camarasa pochodził z rodu Medinaceli; obraz trafił do kolekcji tej rodziny, gdzie obecnie się znajduje[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Josefa Manuela Téllez-Girón y Alfonso Pimentel, Marquesa de Marguini. fundacionmedinaceli.org. [dostęp 2018-09-27]. (hiszp.).
- ↑ a b Joaquín Ezquerra del Bayo, Luis Pérez Bueno: Retratos de mujeres españolas del siglo XIX. Madrid: Junta de Iconografía Nacional-Imprenta de Julio Cosano, 1924, s. 51–52.
- ↑ Agustín Esteve. museodelprado.es. [dostęp 2018-09-27]. (hiszp.).
- ↑ Juan J. Luna: Leticia Ruiz Gómez (ed.): Retrato español en el Prado. Del Greco a Goya. Madrid: Museo Nacional del Prado, 2006, s. 180–181. ISBN 84-8480-088-1.
- ↑ Virginia Albarrán (ed.): El desafío del blanco. Goya y Esteve, retratistas de la Casa de Osuna. Madrid: Museo Nacional del Prado, 2017. ISBN 978-84-8480-391-1.